ഓരോ യാത്രയും വേദനയുടേത്
അലറി പെയ്തിറങ്ങി നേര്‍ത്ത്
നീര്‍മഴയായി തുള്ളി തോര്‍ന്നു ....
കാറ്റ് വീഴ്ത്തും കരിഞ്ഞു മണ്ണാകുമീ
കരിയിലകള്‍ പോല്‍.. വീണ്ടും....
ഈ ഇരുളില്‍ കൈനീട്ടി നെഞ്ച് പിടഞ്ഞ് പിടഞ്ഞ്....
ഞാന്‍ ഞാന്‍ മാത്രം .
മുന്നില്‍ അലിയുന്നത് മുഖം .
കാഴ്ചയില്‍ തിരയുന്നത്,എന്നും കേള്‍ക്കുന്നത്
പറഞ്ഞു പോയ വാക്കുകള്‍ ,തനിച്ചിരുന്ന നിമിഷങ്ങള്‍
ഒരോ വഴിവക്കിലും കാത്തു നില്‍ക്കുന്നത്‌
ഇനിയും പ്രാണന്‍ പിന്‍ വയ്ക്കുന്നത് ....
നഗരമുറങ്ങാന്‍.... ... കുപ്പിവളകള്‍ ചിരിപ്പിച്ച്
നീലാകാശം കുടിവച്ച കണ്ണുകളുമായി ....
ശ്വാസം പുതച്ച് നീ വരും ...
മുഖ മില്ലാതെ .....കളിക്കളത്തില്‍
കലപിലയ്ക്കുന്ന ചന്തയില്‍ വാക്കുകള്‍
വാളാകുന്ന വേദിയില്‍ ...ഉറക്കത്തിന്റെ പ്രാര്‍ഥനയില്‍ ....
കണ്ണിമയ്ക്കാതെ നമുക്ക്‌ മുഖങ്ങള്‍ തേടാം......
